رایة الهدی

نهم بهمن ماه مصادف است با سالروز رحلت محمداسماعیل دولابی از عارفان و سالکان الهی. او در سال 1282 در منطقه دولاب از توابع تهران به دنیا آمد، در جوانی به شغل کشاورزی اشتغال داشت و در عین حال به صورت آزاد به دانش‌آموزی در جلسات علمای دینی معاصر می‌پرداخت.

این عارف بالله در 9 بهمن 1381 به لقاءالله پیوست و در حرم حضرت فاطمه معصومه(س) در قم به خاک سپرده شد.

در ادامه برخی از توصیه‌های اخلاقی مرحوم حاج اسماعیل دولابی را میخوانید. این سخنان از کتاب‌های «مصباح‌الهدی» و «طوبای محبت» گردآوری شده است:

* در دعا هم از نیاز عاشق سخن می‌رود، هم از ناز معشوق؛ هم از احتیاج این و هم از اشتیاق، او هم از انس هم از خوف، هم از محبت هم از معرفت، هم از توبه و انابت هم از کرم و اجابت، هم حاجتی معیشتی و زمینی هم از مطلوبات آرمانی و آسمانی، هم از تسلیم و هم از تعلیم.

*سوال نکن شاید خدا به تو بفهماند، گدایی نکن شاید خدا غنی‌ات کند، به قلبت فشار نیاور شاید خدا مشکلت را حل کند.

* چه در امور دنیوی و چه در امور اخروی یک «شاید» کنار زندگی‌ات بگذار.

* لحظه‌ای تفکر کنید و چیزهای بی‌ارزش که فانی هستند را برشمارید و با بهره گیری از صفت آگاهی آنها را بسنجید، سپس نتیجه گیری کنید چیزهایی که رفتنی و فانی است و فقط در دنیا هستند و این را باور قلبی داشته باشید، آن وقت آرامشی وصف نشدنی خواهید داشت.

* گروهی محبت را می‌فروشند برای سیر کردن شکم خود، قدر محبت را بدان، نکند آن را به چیزی‌های کوچک بفروشی؛ حب فقط برای خدا و خوبان خداست.

* خلاصه اخلاق دو کلمه است: «مرنج و مرنجان»

* اگر شکر کردید برای شما زیاد می‌کنم... یعنی شکر هر چیزی مناسب خود آن چیز است؛ شکر پول، کمک کردن و انفاق به فقیر است، شکر علم تعلیم دادن است، شکر قدرت گرفتن دست ضعیف است. اینها شکر نعمتند. شکر منعم، یعنی خدا را عبادت کنیم چون سزاوار عبادت شدن است نه برای اینکه به ما نعمت داده است.

* اگر خداوند را می‌خواهید بجویید در زمین و آسمان نیابید که پیدا نمی‌شود چون خود رحمانش فرمود: زمین و آسمان وسعت مرا ندارد دل مؤمن جایگاه من است. هر مصنوعی صانعش را نشان می‎دهد. به هر چیزی نگاه کنی، سازنده‎ آن را یاد می‎کنی. قالی را می‎بینی، می‎گویی عجب قالی‎بافی داشته است. ساختمان را می‎بینی، می‎گویی عجب معماری داشته است. خودت را چه؟ اگر خودت را هم جلوی آیینه نگاه کنی، یاد خدا می‎افتی؟!

* در دنیا اگر خودت را مهمان حساب کنی و حق تعالی را میزبان، همه غصه‌ها می‌رود، چون هزار غصه به دل میزبان است که دل میهمان از یکی از آنها خبر ندارد. هزار غم به دل صاحبخانه است که یکی به دل مهمان راه ندارد. در زندگی خودت را میهمان خدا بدان تا راحت شوی. اگر در میهمانی یک شب بلایی به تو رسید شلوغ نکن و آبروی صاحب‌خانه را حفظ کن. اعمال هر کس به اندازه معرفتش قیمت دارد، خلوص عمل بسته به میزان معرفت است، اعمالی که از محبت سرچشمه می‌گیرد خلوصش بیشتر است.

* از دنیا نگو، از خلق نگو، از خودت هم نگو، از خدا بگو. چند وقت که تنها از خدا بگویی اگر غیر از او چیزی هم وجود داشته باشد از یادت می‌رود و غیر او را فراموش می‌کنی.

* موت را که بپذیری، همه غم و غصه‌ها می‌رود و بی‌اثر می‌شود؛ وقتی با حضرت عزرائیل رفیق شوی، غصه‌هایت کم می‌شود. آمادگی موت خوب است، نه زود مردن. بعد از این آمادگی، عمر دنیا بسیار پرارزش خواهد بود. ذکر موت، دنیا را در نظر کوچک می‌کند و آخرت را بزرگ. حضرت امیر(ع) می‌فرماید: یک ساعت دنیا را به همه آخرت نمی‌دهم. آمادگی باید داشت، نه عجله برای مردن. اگر دقت کنید، فشار قبر و امثال آن در همین دنیا قابل مشاهده است؛ مثل بداخلاق که خود و دیگران را در فشار می‌گذارد.

* هر وقت غصه دار شدید، برای خودتان و برای همه مؤمنین از زنده‌ها و مرده‌ها و آنهایی که بعدا خواهند آمد، استغفار کنید. غصه‌دار که می‌شوید، گویا بدنتان چین می‌خورد و استغفار که می‌کنید، این چین‌ها باز می‌شود.

* با تکرار کردن کارهای خوب، عادت حاصل می شود. بعد عادت به عبادت منجر می‌شود و عبادت هم معرفت ایجاد می‌کند. بعد ملکات فاضله در فرد به وجود می‌آید و نهایتا به ولایت منجر می‌شود.

* دل‌های مؤمنین که به هم وصل می‌شود، آب کُر است. وقتی به علی علیه‌السلام متصل شد، به دریا وصل شده است... شخصِ تنها، آب قلیل است و در تماس با نجاست نجس می‌شود ولی آب کُر نه تنها نجس نمی‌شود بلکه متنجس را هم پاک می‌کند.

منبع:فارس

گزیده ای از سخنان حجت الاسلام ملکی را می خوانید:

از آيت الله بهجت پرسيده شد اين که شنيده مي شود کارهاي خير و اعمال صالح توفيق الهي مي خواهد يعني چه و آيا اين موضوع با اختيار منافاتي ندارد؟

ايشان در پاسخ فرمودند: «اگر توفيق و دستگيري خدا نباشد، مگر کارهاي اختياري انسان انجام مي شود؟ بايد دستگيري و توفيق از ناحيه خدا باشد تا با اعمال اختيار و اراده از ناحيه بنده، کارهاي اختياري انجام شود. تازه انجام افعال اختياري مشروط به بقاي حيات و صحت و نبود موانع است.

به طور مثال براي انجام نماز بايد بنده ساجد و... باشد و عنوان سجود به قيام مبدل شود و شخص قائم، راکع و ساجد شود، اين ها همه از او و به سوي اوست؛ زيرا وجود و ايجاد تا چه رسد به حرکات و سکنات به اوست، چنان که مي فرمايد: «مارميت اذ رميت ولکن ا... رمي» (آن هنگام که سنگريزه ها را پرتاب کردي اين تو نبودي که انداختي، بلکه خدا انداخت.) ما همين اندازه مي دانيم که خداوند امر فرموده و نهي کرده و ما در فعل و ترک مضطر نيستيم و همين مصحح عقوبت است و نيز با وجدان ثابت مي شود که خود را در مورد تکليف فاعل مايشاء و مختار و خالق فعل مي دانيم. انسان فاعل ما به است نه فاعل ما منه(يعني زمينه ساز فاعل حقيقي است نه فاعل حقيقي و ايجادي)

پی نوشت:
بر گرفته از کتاب «پرسش هاي شما و پاسخ هاي آيت ا... بهجت»- ص۱۲۰

محمّد بن مروان مى‏گويد كه از امام صادق(ع) شنيدم كه مى ‏فرمود:

رسول خدا(ص) آنقدر روزه(مستحبّى) مى‏ گرفت تا آنجا كه گفته مى شد: افطار نمى ‏كند! و افطار مى‏ كرد تا آنجا كه گفتند: روزه نمى‏ گيرد؛ سپس يك روز، روزه مى‏ گرفت و يك روز افطار مى ‏كرد؛ و بعد، روزهاى دوشنبه و پنجشنبه هر هفته را روزه دار بود، تا از آنهم منصرف شد و ديگر در هر ماه سه روز روزه مى‏ گرفت: پنجشنبه اول ماه و چهارشنبه وسط ماه و پنجشنبه آخر ماه را، و مى‏ فرمود: در اين سه روز، روزه گرفتن به منزله روزه‏ دار بودن تمام عمر است.
و پدرم امام محمّد باقر(ع) مى‏ فرمود:
هيچ كس در نزد من منفورتر از آن شخص نيست كه به او گفته مى‏ شود: رسول خدا عليه السّلام چنين و چنان مى‏ كرد، و او بگويد: خداوند مرا براى زياد كوشش نمودن در نماز عذاب نمى‏ كند، گويى مى‏ پندارد كه رسول خدا (ص) كار خيرى را از روى ناتوانى(نعوذ باللَّه) رها كرده (و او توفيق انجام آن را پيدا كرده) است!
حلبى، از امام صادق(ع) نقل كرده است كه فرمود: امير المؤمنين على(ع) فرمود:
روزه ماه صبر (ماه رمضان) و سه روز در هر ماه، دل شوره‏ ها (و اضطرابهاى درونى) را مى‏ برد؛ و سه روز روزه گرفتن در هر ماه مانند روزه گرفتن تمام عمر است، خداوند تبارك و تعالى در كتاب خود (در آيه ۱۶۰ از سوره انعام) مى‏ فرمايد:
هر كس عمل نيكى بجاى آورد، ده برابر آن پاداش دارد.
احمد بن محمّد بن ابى نصر روايت كرده است كه از امام كاظم(ع) درباره روزه گرفتن در ماه سؤال كردم، فرمود: سه روز در ماه، در هر ده روزى يك روز، خداوند در كتاب خود (در آيه ۱۶۰ از سوره انعام) مى ‏فرمايد: هر كس عمل نيكى بجاى آورد، ده برابر آن پاداش دارد، پس سه روز روزه‏ دارى در هر ماه روزه تمام عمر مى ‏باشد.

 

پی نوشت:

پاداش نيكيها و كيفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال، ص۲۱۷و۲۱۸.

در این باره حضرت محمد(ص) می فرمایند: از مومن و از این که از بیماری بی تابی کند، درشگفتم! اگر او می دانست که در بیماری چه پاداشی وجود دارد، دوست داشت پیوسته بیمار باشد تا آن که به لقای پروردگار خویش بپیوندد، همچنین از ابوحمزه ثمالی نقل شده است که امام باقر (ع) فرموده اند: یک شب تبداری، برابر است با عبادت یکسال، دو شب تبداری با عبادت دو سال برابری می کند، و سه شب تبداری با عبادت هفتاد سال برابری می کند، و از همین جهت فرمودند: بیداری یک شب به علت بیماری یا درد، بَرتر و پُرپاداش تر از عبادت یک سال است.

علاوه بر این از امام رضا (ع) نقل شده است که ایشان فرموده اند: اِذا کانَ یَوم القیامَة یَوَدُ اهلُ البَلاء وَ المَرضی انَّ لُحومَهُم قَد قُرٍضَت بِالمَقاریضِ؛ لِما یَرونَ مِن جَزیل ثَوابِ العَلیل؛ روایت چون قیامت برپا گردد، گرفتار شدگان به بلا و بیماری، به جهت پاداش فراوانی که برای بیماری خود می بینند، آرزو می کنند که ای کاش در دنیا (بر اثر بیماری) گوشتشان با قیچی پاره پاره شده بود تا به ثوابی بیشتر می رسیدند.

پی نوشت ها:
1- بحارالانوار، ج81: 200.
2- الکافی، ج3: 114.
3- الفقه المنسوب للامام رضا (ع): 341.
4- دانش نامه احادیث پزشکی، ج1: 153، 154.

با مراجعه به گنجینه عظیم سخنان گهربار ائمه(ع) و رسول خدا(ص) پی می‌بریم که آن بزرگواران چقدر در این باره سفارش فرموده‌اند. پیامبر(ص) می‌فرمایند: " مرگ را فراوان یاد کنید؛ زیرا هیچ بنده‏‌ای آن را بسیار یاد نکرد، مگر این که خداوند دلش را زنده گردانید و مردن را بر او آسان ساخت(1)".

امام صادق(ع) نیز فرمودند: "یاد مرگ، خواهش‏‌های نفس را می‏‌میراند و رویش‌گاه‏‌های غفلت را ریشه‏‌کن می‏‌کند و دل را با وعده‏‌های خدا نیرو می‏‌بخشد و طبع را نازک می‏‌سازد و پرچم‏‌های هوس را درهم می‏‌شکند و آتش حرص را خاموش می‏‌سازد و دنیا را در نظر کوچک می‏‌کند(2)".

با بیان این دو حدیث به اهمیت ذکر یاد و نام مرگ پی می‌بریم اما سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا این مرگ برای همه یکسان است؟ آیا مومن و کافر مثل هم می‌میرند؟

امام سجّاد(ع) در پاسخ به پرسش شخصی درباره این که مرگ کافر و مومن چگونه است؟ فرمودند: "(مرگ) برای مؤمن چون کندن جامه‏‌هایی چرکینِ شپشی‏ از تن ‏است و از هم ‏گسستن‏ کُند و زنجیرهای گرانبار و جایگزین کردن فاخرترین و خوشبوترین جامه‏‌ها و راهوارترین مرکب‏‌ها و امن‏‌ترین منزل‏‌ها و برای کافر به منزله کندن جامه‏‌هایی فاخر از تن و منتقل شدن از منزل‏‌هایی امن و جایگزین کردن آنها به کثیف‏‌ترین و خشن‏‌ترین جامه‏‌ها و وحشتناک‌ترین منزل‏‌ها و بزرگترین عذاب است(3)".

پیامبر خدا(ص) نیز در حدیثی دیگر می‌فرمایند: "مرگ دسته گل خوشبوی مؤمن است(4)".

باشد که با عمل به این توصیه‌های سعادت بخش و ذکر یاد مرگ برای خودمان زندگی مورد رضایت خدای متعال داشته باشیم.

پی نوشت ها:

1- کنزالعمّال: 42105 منتخب میزان الحکمة: 518

2- بحار الأنوار: 6 / 133 / 32 منتخب میزان الحکمة: 518

3- معانی الأخبار: 289 / 4 منتخب میزان الحکمة: 518

4- کنزالعمّال: 42136 منتخب میزان الحکمة: 518  

 روزى امام حسن(ع) از محلى عبور مى كرد، چشمش به جوانى افتاد كه قاه قاه مى خنديد، نزد جوان رفت و فرمود، اى جوان ، آيا شنيده اى كه در روز قيامت ، همه مردم وارد دوزخ مى شوند؟ جوان گفت: آرى شنيده ام و دانسته ام. امام حسن(ع) فرمود، از كجا شنيده اى و دانسته اى ؟ آن جوان جواب داد: از اينكه خداوند در قرآن مى فرمايد:
و ان منكم الا واردها كان على ربك حتما مقضيا 
همه شما(بدون استثناء) وارد جهنم مى شويد، اين امرى است حتمى و فرمانى است قطعى از ناحيه پروردگارتان (كه بعضى آن را مربوط به پل صراط مى دانند).

امام حسن(ع) فرمود:
آيا تو اطمينان دارى كه از آن افرادى نيستى كه تو را در جهنم نگه دارند؟ جوان پاسخ داد: نه ، چنين اطمينانى ندارم . امام حسن(ع) فرمود: پس كسى كه نمى داند بهشتى است يا جهنمى اين گونه نمى خندد (و همه دهان را براى خنديدن نمى گشايد). آن جوان از اين نصيحت دلسوزانه امام حسن(ع) پند گرفت و بعد از آن روز ديگر آن جوان را خندان نديد.

پی نوشت:
جامع النورين . ص 132.

پیامبر(ص) می فرمایند:

در پی روزی و نیازها، سحرخیز باشید؛ چرا که حرکت در آغاز روز،[مایه] برکت و پیروزی است.

باکِروا فی طَلَبِ الرِزقِ و الحوائِجِ فَاِنً الغُدُوً بَرَکَهُ وَ نَجاحُ

پی نوشت :

نهج الفصاحه:صفحه371،حدیث1078

حضرت آيت الله العظمی بهجت(ره):
هركس در دام گناه يا خطايي افتاده و به آن عادت كرده و از  ترك آن عاجز است مي تواند به مدت 40 هفته (پنجشنبه شبها يا جمعه صبح ها) بصورت مستمر بر سر مزار يكي از اولياء الهي برود و قرآن بخواند.

منبع:افسران

 دانشجو بود…دنبال عشق و حال، خیلی مقید نبود، یعنی اهل خیلی کارها هم بود، تو یخچال خونه ش مشروب هم میتونستی پیدا کنی….
از طرف دانشگاه اردو بردنشون قم…قرار شد با مرحوم آیت الله بهجت(ره)هم دیدار داشته باشن..از این به بعد رو بذارید خود حمید براتون تعریف کنه…
وقتی رسیدیم پیش آقای بهجت…بچه ها تک تک ورود میکردن و سلام میگفتن، آقای بهجت هم به همه سلامی میگفت و تعارف میکرد که وارد بشن…من چندبار خواستم سلام بگم…منتظر بودم آقای بهجت به من نگاهی بکنن…امااصلا صورتشون رو به سمت من برنمیگردوندن…درحالیکه بقیه رو خیلی تحویل میگرفتن…یه لحظه تو دلم گفتم:”"حمید،میگن این آقا از دل آدما هم میتونه خبر داشته باشه…تو با چه رویی انتظار داری تحویلت بگیره…!!!تو که خودت میدونی چقدر گند زدی…!!!”"خلاصه خیلی اون لحظه تو فکر فرو رفتم…تصمیم جدی گرفتم که دور خیلی چیزا خط بکشم، وقتی برگشتیم همه شیشه های مشروب رو شکستم، کارامو سروسامون دادم، تغییر کردم، مدتی گذشت، یکماه بود که روی تصمیمی که گرفته بودم محکم واستادم، از بچه ها شنیدم که یه عده از بچه های دانشگاه دوباره میخوان برن قم، چون تازه رفته بودم با هزار منت و التماس قبول کردن که اسم من رو هم بنویسن…

اینبار که رسیدیم خدمت آقای بهجت، من دم در سرم رو پایین انداخته بودم، اون دفعه ایشون صورتش رو به سمتم نگرفته بود، تو حال خودم بودم که دیدم بچه ها صدام میکنن: "حمید..حمید…حاج آقا باشماست."
نگاه کردم دیدم آقای بهجت به من اشاره میکنن که بیا جلوتر…آهسته در گوشم گفتن:
- یکماهه که امام زمانت رو خوشحال کردی…

ترک هرگناه=نشاندن لبخند بر لبان نازنین حضرت مهدی علیه السلام…
ترک هرگناه=برداشتن یک قدم در مسیر ظهور…

منبع:افسران

 امام موسی کاظم(ع) در فرمایشی گهربار به شیعیان و دوستداران خود چنین توصیه فرمودند:
»لا تَسْتَغْنی شیعَتُنا عَنْ أرْبَع: خُمْرَه یُصَلِّی عَلَیْها، وَ خاتَم یَتَخَتَّمُ بِهِ، وَ سِواک یَسْتاکُ بِهِ، وَ سُبْحَه مِنْ طینِ قَبْرِ أبی عَبْدِ اللّهِ ع فیها ثَلاثٌ وَ ثَلاثُونَ حَبَّهً، مَتى قَلَّبَهَا ذاکِراً لِلّهِ کُتِبَ لَهُ بِکُلِّ حَبَّه أرْبَعُونَ حَسَنَهً، وَ إذا قَلَّبَها ساهِیاً یَعْبَثُ بِها کُتِبَ لَهُ عِشْرُونَ حَسَنَهً.

شیعیان و دوستان ما (در هر حال و در هر کجاکه باشند) از چهار چیز نباید بى نیاز باشند: جانمازى که بر آن نماز بخوانند، انگشترى که در دست نمایند، مسواکى که دندان‌هاى خود را به وسیله آن مسواک کنند و تسبیحى از تربت امام حسین(ع) که داراى ۳۴ دانه باشد و به وسیله آن ذکر گوید که خداوند متعال در مقابل هر دانه آن چهل حسنه در نامه اعمالش ثبت مى‌نماید و چنانچه آن را دست گیرد بدون آن که ذکرى و دعائى بخواند ۲۰ حسنه به او داده مى شود(1).«

پی نوشت ها:

1_(تهذیب الأحکام: ۶/۷۵، ح ۱۴۷- بحار الأنوار: ۱۰۱/۱۳۲، ح 61)

تصویر ملاقات حضرت آیت الله مکارم شیرازی از حضرت آیت الله انصاری شیرازی

شهید حاج حسین خرازی، فرمانده لشکر ۱۴ امام حسین(ع) که در عملیات خیبر دستِ راست خود را در راه خدا تقدیم کرد، از آنانی بود که کربلای ۵ و شلمچه هرگز او را از یاد نخواهند برد.

به گفته فعالان رسانه‌ای، ده‌ها نمونه از این مورد در سوریه دیده شده که تکفیری‌ها هنگام جنگیدن در جیب خود قاشق حمل می‌کنند که در صورت کشته شدند با پیامبر(ص) غذا بخورند!

 فعالان رسانه‌ای در شبکه‌های اجتماعی اقدام به انتشار تصویری از جسد یک تروریست ‌تکفیری کردند که خود را آماده دیدار با پیامبر(ص) کرده است!

به گفته فعالان رسانه‌ای، این تروریست با خود یک «قاشق» حمل می‌کرده تا درصورت کشته شدن و رفتن به بهشت(!) با پیامبر اسلام دیدار کند و مهمان سفره پیامبر(ص) شود!

ده‌ها نمونه از این مورد در سوریه دیده شده که تکفیری‌ها هنگام جنگیدن در جیب خود قاشق حمل می‌کنند که در صورت کشته شدند با پیامبر(ص) غذا بخورند!

گفتنی است تروریست‌های تکفیری برای رسیدن به حوری‌های بهشتی خود را میان غیرنظامیان سوری منفجر می‌کنند که در آخرین نمونه یک تکفیری فلسطینی که خود را در منطقه شیعه نشین هرمل منفجره کرده بود در نامه‌ای که پس از جدا شدن برای خانواده خود ارسال کرده هدف از این اقدامات تروریستی و پیوستن به گروه جبهه النصره را ملاقات با پیامبر(ص) عنوان کرده بود!

به تازگی نیز در فیلمی که برخی پایگاه های اینترنتی وابسته به القاعده نیز آن را تبلیغ کرده اند، جوانی قزاقستانی به نام «عبد الرحمن» می‌گوید: "از قزاقستان با هدف جهاد و شتاب برای ورود به بهشت به شام مهاجرت کرده ایم."

این شهروند قزاقستانی مدعی شده که به همراه اعضای خاندانش که 150 نفر هستند، هزارها مایل سفر کرده و مبالغ هنگفتی برای مهاجرت به شام هزینه کرده است.

 

 «سید جعفر حسین هاشم» به تاریخ 9 اردیبهشت 1366 در روستای «عين التينة» واقع در غربِ «دره‌ی بقاع» (لبنان) متولد شد.در نوجوانی به «مقاومت اسلامی لبنان» پیوست و هنگام آغاز دفاع مقدس از شرافتِ شیعه در «سوریه»، به یگان های «مدافع حرم» ملحق شد. وی در روز جمعه، 10 آبان 1392 در نبرد با سرسپرده‌گان «اسلام آمریکایی»، پای در بساط «عند ربهم یرزقون» نهاد و به عمه‌ی جلیله اش پیوست. هفده روز پس از شهادت این فرمانده‌ی لبنانیِ «مدافعان حرم»، «محمدحسن (رسول) خلیلی» مدافع ایرانی حرم «زینب کبری(سلام الله علیها)»، هنگام دفاع از حریمِ بارگاه «حضرت رقیه(سلام الله علیها)» بال در بال ملائک گشود و چند روز بعد، پیکرش در قطعه 53 بهشت زهرای تهران (ردیف : 787 شماره :4)، تا روز ظهور مولایش، به امانت گذاشته شد.
تصویری که مشاهده می کنید، یادگاری است تاریخی که «سید‌جعفر حسین هاشم» و «محمدحسن (رسول) خلیلی» را، مدت کوتاهی پیش از شهادت، در کنار هم، به ثبت رسانده است.

 فرزندان معنوی «حضرت روح الله» از لبنان و ایران، در جوار حریمِ عصمتِ اباعبدالله (صلوات الله علیه)دست در دست هم نهاده اند تا در نبرد با تبارِ «شرک و تکفیر» و نواده گان «ابوسفیان»، آینده‌ی تاریخِ«اسلام ناب محمدی(صلوات الله علیه)» را رقم بزنند و تو ای برادر! 

 مدافعان حرم «آل الله»، شهیدان «سید جعفر حسین هاشم» (با پیراهن زرد) و «محمدحسن (رسول) خلیلی» 

پیامبر اکرم(ص)-مدح و ولادت

امشـب بـه مـلایک خبری تازه رسیده

لبخنـد نجـات از نـفس صبـح دمیـده

شیطان عوض جامه دل خویش دریده

اوصـاف خـدا از دهـن بت که شنیده

یک صبحدم و این همه اعیاد که دیده

اعیاد خدا گشته از ایـن صبح پدیدار

ای بحـر تجـلا! گهـرت باد مبارک

ای طور نبوت! شجـرت باد مبارک

ای مکه! نسیم سحـرت باد مبارک

ای آمنه! قرص قمـرت باد مبارک

میلاد گرامـی پسـرت باد مبارک

دامان تو تا حشر بود مطلع الانوار

ای گمشدگان! گمشدگان! راهبر آمد

در عرصـۀ بیدادگـری، دادگـر آمد

تکبیر بگویید که هجران به سر آمد

تهلیـل برآریـد کــه پیغامبـر آمد

پیغامبـر از بهـر نجـات بشـر آمد

آمد به جهان قافله را قافله سالار

توحیـد بـوَد لالۀ بستـان محمد

جبرییل بوَد مرغ گلستان محمد

تهلیل بگویید بـه فرمـان محمد

خلقت همه گشتند ثناخوان محمد

ذکر همگان آیـۀ مـا کان محمّد

از قول خدای احد قـادر دادار

این نـور جمـال ازل، ایـن خالق نور است

این هـم سخن موسی، در وادی طور است

این روی صُحُف، صورت زیبای زَبور است

این روح عدالت به محیط زر و زور است

این منجی آن دخترک زنده به گور است

این است که گل سبز کند از شررِ نار

این است کـه او بـود و همه خلق نبودند

این است که با نام خوشش نامه گشودند

این است که خیل ملکش سجده نمودند

وصفش همه گفتند و شنیدنـد و سرودند

گفتنـد و شنیدنـد و سرودنـد و ستودند

با این همه کردند به عجز سخن، اقرار

این است که توحیـد از او نـام گرفته

این است که خورشید از او وام گرفته

این است که از روح بشـر، دام گرفته

این است که دل از دمش آرام گرفته

این است که از دست خدا جام گرفته

سر تا قدم از علم الهی شده سرشار

ای جـان همـه عالــم و آدم بـه فدایت

ای هستیِ هستی کمی از لطف و عطایت

گلبوسـۀ فـردوس، بــه خاک کف پایت

روییـده مسیـح از نـفس روحْ فـزایت

کـار ملـک و ذکـر خداونــد، ثنـایت

این ذکر الهی است که دائم شده تکرار

ای چرخ کهن خاک ره طفل صغیرت

روشنگـر بــزم ازلـی روی منیـرت

تـا حشـر، بزرگـان جهانند حقیـرت

حتی به جنـان اهـل بهشتند فقیرت

پیغامبـران یکسـره بودنـد بشیرت

پیوسته نمودند به آقایی‌ات اقرار

اوصاف تو چون وصف خدا فوق حساب است

قرآن تـو را سلطـه بـر ایـن چـار کتاب است

حب تو ثواب است، ثـواب است، ثـواب است

بغض تو عقاب است، عقاب است، عقاب است

تـو آب حیاتـی و جهان بی تو سراب است

تو مهری و روز همه بی‌توست شب تار

ما امّت وحـی و تو پیام آور وحیی

تا هست خدایی خـدا، رهبر مایی

تو جان همه عالمی و در بر مایی

تو سایۀ لطف ازلی بـر سر مایی

تا شام ابد مشعل روشنگـر مایی

بی‌نور تو، توحید محال است، نه دشوار

بی دست تو حق بر روی کس در نگشاید

بــی دوستی ات حمـد خداونــد نشاید

بی حسن تـو یـوسف ز کسی دل نربایـد

بی نــام تـو زنگ غمـی از دل نزدایـد

مـدح تـو نـه از «میثم»، از خلق نیاید

گیـرم ز عقیـق همه ریزد دُرِ شهوار

امام صادق(ع)-ولادت

مه ربیع نخستین مه سرور خداست

مه تبرّی و ماه نشاط اهل ولاست

مه مبارک میلاد خواجه ی لولاک

مه ولادت پنجم سلاله ی زهراست

شکفته در ارم باقر العلوم گلی

که عالم از نفسش رشک جنّة الاعلاست

به امّ فَروه بگویید اختری زادی

که در تجلاّی و آفتاب، ناپیداست

دمید هفده ماه ربیع، خورشیدی

که چون ولادت احمد وجود را، آراست

هزار یوسف صدّیق را به صدق امام

هزار دیده ی یعقوب را فروغ و ضیاست

هزار موسی عمران به طور او مدهوش

هزار عیسی مریم به فیض او احیاست

علوم مشرق و مغرب به پیش دانش او

چو قطره ایست که پنهان به وسعت دریاست

به پای کرسی درسش هزارها عالم

که همچنان علمند و مقامشان والاست

علوم کلۀ زلب جان فزایشان جاری

یکی به لحن حدیث و یکی به ذکر دعاست

یکی چو جابر جُعفی یکی ابوحمزه

یکی زُراره که کوه کمال سرتا پاست

هنوز مؤمن طاقش به هفت طاق یکی است

هنوز جابر حیّان زعلم چهره گشاست

هنوز مانده اروپا به علم او محتاج

هنوز شیفته اش آسیا و افریقاست

به وصف او گهر نظم و نثر قابل نیست

که نارساست به مدحش کلام هر چه رساست

رخش چراغ جمال و جمال آیت حق

دمش حیات کلام و کلام آب بقاست

حدیث صدق و صفا و کمال دانش اوست

هر آنچه در نفس روح بخش باد صباست

برای یافتن یک حدیث او همه خلق

اگر که سیر، تمام جهان کنند رواست

پیام سینه فروزش چراغ محفلِ دل

کلام روح فزایش به درد روح دواست

مه سپهر کمال، آفتاب غیب و شهود

امام جنّ و بشر شهریار ارض و سماست

به کلّ علم قسم بی چراغ دانش او

مسیر خلق چو راه ابو حنیفه خطاست

شروع مکتب او همچو بعثت نبوی

قیام علمی او خون سیّد الشّهداست

وجود، تشنه ی علم است و علم تا علم است

هماره تشنه ی نطق امام صادق ماست

خلاصه ای زمُتون کتاب تدریسش

تواضع و ادب و علم و حکمت و تقواست

از این که مذهب من جعفری است می بالم

فضیلت و شرف و اقتدار ما اینجاست

کلاس شیعه همیشه معلّمی دارد

که نور علم زکرسیِّ درس او برخاست

به هر کجا که زتوحید می رود سخنی

تو گویی آنکه هشام و مفضّلش گویاست

هر آنکه گشت جدا از امام صادق ما

خدا گواست زقرآن و اهل بیت جداست

به یک مباحثه ی او هزار باب کمال

به یک مکاتبه ی او دو صد چراغ هدی ست

هزار مرتبه گفتیم و باز می گوییم

که خطّ شیعه زخطّ ابوحنیفه جداست

زبان «میثم» و اوصاف حضرت صادق

عنایتی است که فوق همه عنایت هاست

شهید «اکبر شهریاری» از مدافعان حرمِ «بانوی کربلا»،، دوم بهمن ماه، به دستِ ایادی «اسلام آمریکایی» در سوریه، به شهادت رسید و پنج شنبه، ، در قطعه ی 26 بهشت زهرای تهران، تا روز قیام مولایش، به امانت گذاشته شد.

شهید «اکبر شهریاری» از مدافعان حرمِ «بانوی کربلا»، روز چهارشنبه، دوم بهمن ماه، به دستِ ایادی «اسلام آمریکایی» در سوریه، به شهادت رسید و دیروز (پنج شنبه) پس از تشییعی با شکوه در محله اش «کیانشهر»، در قطعه ی 26 بهشت زهرای تهران، تا روز قیام مولایش، به امانت گذاشته شد.

 

روحمان با یادش شاد

 

این شهید والامقام از اهالی محله شیعه‌نشین امام زین العابدین(ع) شهر دمشق در روزهای اخیر در راه دفاع از مقدسات شربت شهادت نوشید و جاودانه شد.

منابع خبری لبنانی چندی پیش گزارش داده‌ بودند که نیروهای حزب الله توانستند پیکر شهید ذوالفقار حسن عزالدین را که تروریست‌‌های تکفیری پس از به شهادت رساندن وی با خود برده بودند پس بگیرند. اما این خبر از سوی خانواده این شهید و حزب‌الله و مقاومت اسلامی تایید نشده است و بدون شک پیکر شهید کماکان در تصرف تکفیری‌های داعش قرار دارد.

گروهک تروریستی موسوم به دولت اسلامی عراق و "داعش" سر «ذوالفقار حسن عزالدین» رزمنده 17 ساله حزب‌الله که در منطقه الغوطه شرقی دمشق به اسارت این گروه تکفیری درآمد از بدن جدا کردند.

شهید عزالدین از اهالی منطقه "صور" لبنان بود که در اولین روزهای درگیری‌های منطقه غوطه توسط مین زخمی شد و به اسارت تکفیری‏ها درآمد.

براساس این گزارش، شهید عزالدین هنگام اسارت بیهوش شده و بعد از به هوش آمدن و سؤال‌های پیاپی تروریست‌ها از وی؛ او را مانند سرور و سالار شهیدان به شهادت رساندند.

در ویدیویی کوتاه که پایگاه‌های وابسته به تروریست‌ها تکفیری از زمان به اسارت درآمدن این رزمنده‌ حزب‌الله منتشر کرده‌اند شهید عزالدین به سوالات پیاپی تروریست تکفیری به شرح زیر پاسخ داده است:

تروریست‌ تکفیری: اسمت چیه؟
ذوالفقار حسن: محمد
ــ : اهل کجایی؟
ذوالفقار حسن: از زهیران
ــ : لبنانی؟
ذوالفقار حسن: آره لبنانیم
ــ : جز ارتش حزب‌الله هستی؟
ذوالفقار حسن درحالی که به آنان نگاه می‌کند سخنی نمی‌گوید...
ــ : برای چی آمدی اینجا؟
ذوالفقار حسن با تأخیر می‌گوید: ما در راه خدا اینجا هستیم
ــ : تو برای چی اینجا هستی؟ در راه حزب خدا؟ به خاطر بشار اینجا هستی؟
ذوالفقار حسن: نه به خاطر بشار نیست
ــ : به خاطر چی اینجا هستی؟
ذوالفقار حسن: به خدا به خاطر مقدسات آمده‌ام
ــ : به خاطر زینب(س)؟
ذوالفقار حسن از درد به خود می‌پیچد و دو بار آه بلندی می‌کشد و در پایان وقتی تروریست‌ تکفیری بار دیگر می‌پرسد: برای چه کسی آمدی؟ ذوالفقار حسن چیزی نمی‌گوید...

گفتنی است منابع خبری لبنانی چندی پیش گزارش داده‌ بودند که نیروهای حزب الله در سوریه توانستند پیکر شهید ذوالفقار حسن عزالدین را که تروریست‌‌های تکفیری پس از به شهادت رساندن وی با خود برده بودند پس بگیرند. اما این خبر از سوی خانواده این شهید و حزب‌الله و مقاومت اسلامی تایید نشده است و بدون شک پیکر شهید کماکان در تصرف تکفیری‌های داعش قرار دارد.

خانواده این شهید والامقام از دوستانش روایت کردند که وی در خواب دیده که سرش گوش تا گوش بریده می‌شود، با ترس از خواب بیدار شده و بار دیگر به خواب می‌رود. این‌بار حضرت امام حسین(ع) را در خواب دیده که به وی می‌فرماید: عزیز من! سر تو را خواهند برید همانطور که بر سر من در واقعه کربلا گذشت. اما دردی حس نخواهی کرد، چون فرشتگان از هر طرف تو را دربر خواهند گرفت.

شایان ذکر است سردار حاج قاسم سلیمانی در مراسم چهلمین روز درگذشت مادر شهیدان حسین و اصغر ایرلو که با عنوان سنگ صبور برگزار شد، در بیان مصداق و مثال عینی درباره قدرت ایدئولوژی مبتنی بر وحی خاطره‌‌ای گفت که بغض گلویش خود و حاضرین در مراسم را گرفت و به احتمال زیاد این خاطره از شهید عزالدین باشد:

«نوجوان 17 ساله ای که اخیراً(در سوریه) شهید شد، به مادرش می‌گوید، با توجه به خوابی که دیده‌ام این آخرین ناهاری است که باهم می‌خوریم، مادر اجاره تعریف خواب را نمی‌دهد. برای دوستانش اینگونه تعریف کرده بود. 2 شب است که خواب می‌بینم که روی سینه‌ام نشسته‌اند تا سرم از تنم جدا کنند، فریاد می‌زنم و آنوقت است که امام حسین(ع) می‌آید و می‌گوید، نترس درد، ندارد... را هم بریدند، درد نداشت.»

نامه‌ای از مادر شهید «ذوالفقار حسن عزالدین» به فرزندش

فرزندم ذوالفقار..خدا تو را رو سفید بگرداند همینطور که مرا در مقابل زهرا(س) روسفید کردی...من روز قیامت با افتخار می‌ایستم در حالی‌که سر خونی تو را در بغل دارم و با دست خودم خون تو را به آسمان پرتاب می‌کنم تا فرشتگان با خون تو بال‌های خود را آراسته کنند...شکایت خود را از قومی که با بریدن سر فرزندم قلب مرا شکستند و مرا از شرکت در عروسیش(تشییع جنازه) محروم کردند به امیرمؤمنان(ع) خواهم کرد..فرزندم خون تو ضامن من نزد خدا خواهد بود و باعث افتخار من است..

فکر نکنید که با کشتن فرزندم طاقت مرا می‌گیرید...
فکر نکنید که با بریدن سر فرزندم قلب زینبی مرا پاره می‌کنید...

به خدا قسم که من منتظر بازگشت پیکر فرزندم هستم تا عطر سرورم زینب(س) را از آن استشمام کنم...

می‌خواهم او را در سینه خود فشار بدهم و عطر شهادت را استشمام کنم...

می‌خواهم بایستم و با صدای بلند بگویم خداوندا این قربانی را از ما بپذیر...

و خون تو را بر آسمان بریزم تا زهرا(س) خون تو را بگیرد...

پسرم قلب من برای تو بی‌تابی می‌کند ولکن زینب(س) با صبر خود بر قلب من دست کشید...

پسرم ما هر روز منتظر بازگشت تو هستم تا با ریختن گل روی پیکرت عروسی تو را بگیرم...

منتظر تو هستم و اشکها مرا آتش می‌زنند..تهنیت پسرم که در بهشتی...تهنیت...

سرلشکر محمدعلی جعفری فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی گفت: آقای کری؛ این را بدانید نبرد مستقیم با آمریکا قوی‌ترین رؤیای مردان مؤمن و انقلابی در سراسر جهان است. تهدیدات شما برای اسلام انقلابی بهترین فرصت است. پیشوایان اسلام، سال‌ها است ما را برای یک نبرد بزرگ و سرنوشت‌ساز آماده کرده‌اند.

حسین نصرتی، روز 29 دی ماه 1392، در جهاد مقدس برای دفاع از حرم «زینب کبری»، به دست «سرسپرده گان اسلام آمریکایی» به شهادت رسید. از او دختری خردسال به نام «کوثر» به یادگار مانده است.

 «محمودرضا بیضایی» (حسین نصرتی)، روز 29 دی ماه 1392، در «جهاد مقدس» برای دفاع از حریم «اسلام ناب محمدی(صلوات الله علیه و آله)» و حرم «زینب کبری (سلام الله علیها)»، به دست «سرسپردگان اسلام آمریکایی» به شهادت رسید.

از او دختری خردسال به نام «کوثر» به یادگار مانده است؛ دختری که عاشقانه دوستش می‌داشت اما داوطلبانه، دل کند و روانه شد سوی میدان. مبارکش باد این عزت و شرف.

 امام جعفر صادق علیه‌السلام فرمودند: چه چيز مانع مى شود كه هر گاه بر يكى از شما غم و اندوه دنيايى رسيد، وضو بگيرد و به سجده گاه خود رود و دو ركعت نماز بگزارد و در آن دعا كند؟ مگر نشنيده‌اى كه خداوند مى فرمايد: «از صبر و نماز مدد بگيريد»؟


متن حدیث: 

ما يَمنَعُ اَحَدَكُم اِذا دَخَل عَلَيهِ غَمٌّ مِن غُمُومِ الدُّنيا اَن يَتَوَضَّاَ ثُمَّ يَدخُلَ مَسجِدَهُ وَ يَركَعَ رَكعَتَينِ فَيَدعُوَ اللّه فيهِما؟ اَما سَمِعتَ اللّه يَقُولُ: «وَاستَعينوا بِالصَّبرِ وَ الصَّلاةِ»؟

من خبر داشتم و هنوز هم دارم که هیئاتی ایجاد شد که هیئت های قدیمی شهر و روستا و استان را کلاً نابود کرد، در برخی جاها کار به دعوا و جنجال کشید. تذکر هم به آنها دادم که شما باید به سیر و سلوک آنها بروید، احترام بگذارید، خواننده اش را، زمانش را...

- رهبر معظم انقلاب در دیدار های مختلف تاکید بر هیئت شاخص داشته و دارند. لذا این روز ها "هیئت شاخص" دغدغه بسیاری از متولیان اجرایی و برنامه ریز هیئت در کشور شده است. هر کدام از این سازمان ها و ارگان‌های متولی، تعریفی از "هیئت شاخص" دارند اما آنانکه می توانند پاسخ بهتری بدهند کسانی هستند که در فضای واقعی هیئت بوده و هم با روحیه جامعه هیئتی آشنا هستند و هم خود یک هیئتی هستند! 
 
به همین خاطر، برای تبیین بیشتر شاخص ها از نگاه رهبر انقلاب و درباره بومی سازی وچگونگی نحوه اجرا و پیاده سازی این شاخصه ها در هیئت ، توفیق شد تا به دیدار پیر غلام اهل بیت(ع)، استاد حاج منصور ارضی برویم و برای ساعتی پای صحبتش بنشینیم. 
 
حاج منصور ارضي از جمله مداحانی است که جانش از محبت اهل‌بيت علیهم السلام و ولایت لبريز است، و علاوه بر اين كه احياي شعائر ديني را كه در بسياري منابر ترويج نمي‌شود، ترويج مي‌كند، پاسدار بقا، استمرار و اعتلاي هيأت‌هاي عزاداري اهل‌بيت علیهم السلام در جبهه انقلاب است، كه همانا رمز جاودانگي مذهب تشيع مي‌باشند. 

نظرش را در مورد هیئت شاخص پرسیدیم! گفت: هر چه رهبری بگوید! گفتیم: به عنوان یک ذاکر اهل بیت (ع) و بک استاد خبره این دستگاه، برای ما نظر معظم له را تشریح کنید... 
 
لذا آنچه در ادامه می خوانید حاصل یک گفتگوی یک ساعته با این ذاکر آل الله (صلوات الله علیهم اجمعین) در موسسه قدیم الاحسان است. 
 
یکی از مباحثی که مد نظر حضرت آقا بوده و در این چند سالی که ذاکرین و مادحین اهل بیت(ع) خدمتشان می رسند مطرح می کنند و هم در این فضا بالاخره یک عده، جریان دار این حرکت بوده اند، بحث "هیئت شاخص یا هیئت الگو" بوده است. از نظر شما، با توجه به سال ها تجربه، این هیئت شاخص چه تعریفی دارد؟ 
 
باید دقت کنیم که در این جنس از مسائل نظر خود آقا مهم است. البته هیئت را هم نمی شود دست زد. چون بخش بزرگی از آن می خواهند دینداری کنند و دینداری نشان مردم بدهند. وقتی درباره هیئت شاخص صحبت می شود قومیّت ها پیش می آید، جمعیت ها پیش می آید، تنوع سلایق داریم. نمی شود مثلا برای هر هیئتی برنامه ریزی کرد و بخواهیم حتما این بشود. مثلا هیئت رزمندگان که سالها دارد فعالیت می کند، برنامه می گذارد اما با این حال هنوز هم برای همه هیئت ها شاخص نیست. هرچند مدتی پیش، در صحبتی، مقام معظم رهبری خیلی کارهای این ها را خوب دانستند، این را هم انصافا نباید نادیده گرفت. 
 
اولین شاخصه که هر هیئتی باید داشته باشد، این است که مورد نظر خدا و اهل بیت (ع) باشد. باید در هیئت حقوق دیگران یعنی هیئات دیگر، پایمال نشود و معرفة الله در آن هیئت بیشتر دیده شود. 
 
از هر سن و طیفی، هر کسی می آید. یک وقت کسی هیئت می آید اما کارهایی هم می کند که خدا راضی نیست یا یک عیوبی دارد، در رفتارها و کردارها. ما که نمی توانیم همه را مهار کنیم. چون همه به سمت امام حسین (ع) می روند و راه امام حسین (ع) هم همان سمت خدا است. 
 
آخرین شاخص هم این است؛ خروجی این هیئت به کجا ختم می شود؟ به نفسانیت و هواهای نفسانی؟ یا نه، دعوة الله است؟ در زیارت جامعه کبیره می خوانیم:"الی الله تدعون و علیه تدلون". 
 
مسیر هیئت اگر اینطور جلو برود، فرق می کند. "هیئتی" با این ویژگی ها کم هستند. ما هم که نمی توانیم اکثریت را که نواقصی دارند، حذف کنیم! بعضی ها هستند می آیند می گویند اینها مثلا باید حذف شوند، آنها باید فلان شوند. درحالی که اصلا در صنفشان نیست، در مسیرشان نیست، کار آنها هم نیست. به جای اینکه مثلا کاری انجام دهیم، می بینید تخریب می شود و تخریبش خیلی خطرناک است. 
 
آیا ما می توانیم مشخص کنیم که مثلا این هیئت انقلابی و حزب اللهی است یا نه؟ این را آن خروجی که صحبتش را کردیم تعیین می کند. 
 
ما وقتی می آییم کاری انجام دهیم، باید با اخلاص شروع کنیم. همه هیئتی ها، همه اقشارش، همه طبقاتش، از واعظ گرفته تا کسی که کیسه ی کفش به دست مردم می دهد، اگر در بین کار ریا شود، همه چیز خراب می شود و همه دعواها از همین جا شروع می شود. اختلافات اولش سلیقه ای است، بعدش حقیقت هیئت زیر سوال می رود. یک عده به هوای سلیقه خودش یک شعبه دیگر برای هیئت می زنند، این می شود هیئت سر خیابان، آن می شود هیئت ته خیابان. خودشان هم متوجه نمی شوند. آرام آرام کار می افتد دست یک سری افرادی که بانی هستند و آنها خط می دهند! 
 
خب، نفسم هست دیگر، همه هم دارند. من خودم بیشتر از همه، هیچ کس به اندازه من نَفس ندارد. تا این را بخواهم سرکوب کنم، 50 سال طول می کشد آن هم اگر بتوانم و راه و رسمش را بفهمم. 
 
کلام رهبری قولِ سلیم و سدید است، از سوی دیگر هیئات ولایتی هم کم نداریم، به نظر حضرتعالی رهنمودهای حضرت آقا عملیاتی و پیگیری می شود؟ 
 
شما باید برای عملیات آماده باشی. ما می بینیم که این رهنمودهای و شاخص هایی که حضرت آقا بیان می کنند، یک جایی جلوه می کند مثل 9دی. چون عملیات از درون شروع می شود. شهدای دفاع مقدس اول از درون عملیات انجام می دادند. اول بر خودش مسلط می شد، بعد بیرون غوغا می کرد. 
 
شما نگاه کنید نیروهای نظامی، هر سال به شکل های مختلف چند مانور می دهند، خرج هم می کنند. این برای چیست؟ یک علت این است که تواناییشان اوج می گیرد. این اوجش در این است که خودشان هم نواقصشان را پیدا می کنند. این مانور ها در جلسات هیئت هم هست. مثل ماه محرم و صفر، ماه رمضان، ایام شادی و عید، ایام الله ما کم نداریم. در ایام الله هیئات مانور می دهند. اما خب به هرحال "إعملوا آل داوود و قلیل من عبادی الشکور" 
 
برخی اوقات هم اختلاف سلیقه هایی پیش می آید در فضای هیئت، بین نظر بعضی از علما با شاخص هایی که حضرت آقا بیان می کنند. این مسئله را چطور ارزیابی می کنید؟ 
 
"کونوا دعاة الناس بغیر ألسنتکم" . آقا نمی گویند حتماً این باید انجام شود، می گوید شما ارائه طریق بده، حال ممکن است انجام هم ندهند. 
 
ببینید، وقتی باغستان می‌روید، می بینید گل خیلی زیاد است اما، اینها کنار هم زیبا می شود. گلها تحمل می کنند یکدیگر را، پس چرا ما تحمل نمی کنیم. اگر مردم بخواهند همه مثل هم عمل کنند دیگر همه جا گلستان می شود. 
 
یعنی شما پیشنهادتان این است که تحمل کنیم؟ 
 
بله، یعنی نظراتی را آقا داده اند، حال یک نفر یک کار دیگر می کند، یک جای دیگر می رود یا مثلا در کربلا می بیند که طایفه ای پیرو شیخی هستند، می رود پیرو او می شود. تازه با شبکه او که معلوم نیست پولش از کجا می آید مصاحبه می کند، نظریه می دهد. همه شاخصه ها را نمی شود اجرا کرد. از 1000شاخصه 10 تا هم اجرا شود خوب است. 
 
ما می آییم در ضوابط و اجرائیات هیئت میگوییم قرآن و احکام در آن باشد، فضایل و مناقب اهل بیت (ع) باشد. راه مان را نشان دادند. انسان جهنم هم که می خواهد برود خدا راه نشان داده در قرآن. از این جوانان که در این وادی نیستند، وقتی به ما می رسند، نمی شود بگویم چه کسی تو را به اینجا آورده! چه کسی تو را عاشق کرده! لازم نیست مثل طلا محک بزنیم. کافیست راه را نشانشان بدهیم. 
 
خواننده ای، گوینده ای، صاحب هیئتی و.. هر مسئولت و وظیفه ای داری، مهم تر از همه این‌ها اینست که حقوق همدیگر را پایمال نکنیم. 
 
من خبر داشتم و هنوز هم دارم که هیئاتی ایجاد شد که هیئت های قدیمی شهر و روستا و استان را کلاً نابود کرد، در برخی جاها کار به دعوا و جنجال کشید. تذکر هم به آنها دادم که شما باید به سیر و سلوک آنها بروید، احترام بگذارید، خواننده اش را، زمانش را. 

 

اگر هیئت داری نماز می خواند، وقتی می گوید "مالک یوم الدین"، به این توجه دارد که خودش هم مالک نیست.خواننده، هیئت دار، هیئتی ها، مالک نیستند ولی مالک اشتر می توانند باشند! مالک خداست. "لا یملک لنفسه نفعا و لا ضرا و لا موتا و لا حیاتا و لا نشورا " بلند شدن و نشستنمان، ضرر و زیانمان هیچ چیزی دست ما نیست. 

برای رسانه‌ها چه توصیه ای دارید؟ 
 
اما آنچه میخواهم به شما بگویم، شما برای چه سراغ این کار رفته اید؟ شما سایت زدید برای تخریب؟ برای اینکه نان و آبی در بیاورید؟نه! 
 
برخی سایت ها هستند آنقدر تجسس می کنند، جامعه را به هم می ریزند، زندگی ها را به هم می زنند از همه مهمتر اعتماد مؤمنین را به هم می زنند، اینها همان شاخص ها هستند! 
 
مواظب خودتان و اعمالتان باشید. به خدا دست کسی در کار است! یکباره با آبروی کسی بازی می کنند دیگر هم نمی شود جمعش کرد. می گوید من این خبر را شنیدم. خبر را که شنیدی یا نباید بزنی یا بروی بررسی کنی ببینی صحت دارد یا ندارد. 
 
سایتی موفق است که با آبروی مردم بازی نکند و متاسفانه اکثریت سایت ها با آبروی مردم بازی می کنند. نمی دانم چطور می شود که راحت هر چیزی را می گویند. حتی اگر بعد از آن هم تکذیبش کنند دیگر آبروی طرف رفته است. اینجاست که مضرترین و ضرر کننده ترین افراد معلوم می شوند. 
 
باز هم عرض می کنم، همه شاخصه ها در کلام آقا است. ممکن است این هیئت با آن هیئت تفاوت داشته باشد، یکی مردمش اخلاص بیشتری نشان بدهند، آلوده به دنیا نباشند، آن یکی هیئت، شاید کمی دنیا گرایی داشته باشد، اما هر چه است با همین هیئت هایی که مثلا ما خیال می کنیم که خوب هم نیستند، پرچم امام حسین(ع) بالاست. پرچم امام حسین(ع) بالاست و همه اهل بیت (ع) هم زیر آن هستند، پرچم امام حسین (ع) بالاست و دست هیچ خبیثی هم به آن نمیرسد. 
 
انشالله موفق باشد.

*وارث*