عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدیدبه نقل از فارس، کامران باقری لنکرانی یک‌شنبه شب در مراسم بزرگداشت سومین سالگرد رحلت عالم ربانی آیت‌الله محمدتقی بهجت اظهار داشت: در جلسه‌ای در مورد یک انحراف فکری در پیش از انقلاب و کتابی که محل پاره‌ای اختلافات واقع شده بود آیت‌الله مصباح یزدی به اشارت مستقیم آیت‌الله بهجت وارد موضوع شده و از موضع حق دفاع می‌کنند.
وی افزود: آیت‌الله مصباح حتی به یاد می‌آورند که آقای بهجت امر کرده بودند در جلسه حضور یابند و مواضع را ضبط کنند.
وزیر سابق بهداشت اسلام را دینی با ابعاد سیاسی و اجتماعی دانست که تهذیب و تسویه درون را در کنار حضور در اجتماع توصیه کرده است.
لنکرانی ادامه داد: مردی که امروز بزرگداشت او برگزار می‌شود به تعبیر بزرگان در قرن اخیر مانندی نداشته و معلوم نیست که در آینده نیز مانندی داشته باشد.
وی به گفته آیت‌الله خسروشاهی اشاره کرد که می‌گویند کسانی می‌توانند آیت‌الله بهجت را درک کنند که تهذیب نفس داشته باشند.
لنکرانی اهمیت برگزاری مراسم گرامیداشت برای این عارف فقیه را از آن رو دانست که برای سالکان راه حقیقت عرفان حقیقی مردان بی‌ادعا بازگویی شود.
وی بیان کرد: کسی که بر روی سنگ قبر او نوشته شده "العبد" در تمام عمر به معنای واقعی عبد درگاه خداوند بود و با تمام مقامات بالایی که داشت بر مخفی بودن و رازپوشی اصرار ورزید.
لنکرانی به گفته آیت‌الله مصباح اشاره کرد که حتی اگر کسی به طور ناخواسته نکته‌ای را از سلوک ایشان متوجه می‌شد، اصرار می‌کردند که مکتوم بماند.
وی با بیان اینکه آقای مصباح با وجود قرار قبلی خود را لایق ارسال پیام برای مراسم آیت‌الله بهجت ندانسته‌اند، گفت: آیت‌الله مصباح حضور خود در صحنه‌های سیاسی و اجتماعی را به اشارت مستقیم آقای بهجت می‌دانند که عدم حضور را مساوی با حضور افراد نامهذب دانسته بودند.
لنکرانی تصریح کرد: آقای بهجت به گفته بزرگان علاوه بر هوش سرشار به مدد تقوای الهی به نوعی از شبه عصمت از دوران کودکی و قبل از بلوغ دست یافته بودند و دقایق و ظرایف مبرزترین علمای زمان را در خود جمع آورده بودند.
وی افزود: ایشان حتی دریغ می‌کردند که حرفی نو یا خلاقیتی را که خود به آن دست یافته بودند از جانب خود ابراز کنند و در عوض می‌گفتند شاید این مسئله اینگونه نیز بشود.
لنکرانی این تواضع و مکتوم بودن آیت‌الله بهجت را مقایسه کرد با افرادی که در شیراز بدون شرکت در درس خارج خود را مجتهد می‌خوانند و مانند طبل توخالی جنجال بپا می‌کنند در حالی که اجتهاد به نوعی به آقای بهجت تحمیل شد.
وی در پایان گفت: علمایی مانند آقای بهجت در زمان نبودن در این نشئه دنیایی بهتر می‌توانند فیض برسانند چراکه از گرفتاری‌های دنیایی رها شده‌اند.
