رایة الهدی

ميمون بن مهران گفت: نزد امام حسن عليه السلام نشسته بودم كه مردي آمد و گفت: اي فرزند پيامبر صلي الله عليه و آله فلان شخص از من طلبي دارد ولي من پولي ندارم، براي همين او مي خواهد مرا زنداني كند.

امام فرمود: در حال حاضر مالي ندارم كه بدهي تو را بدهم؛ او عرض كرد: پس شما كاري كنيد كه او مرا زنداني نكند.

امام در حالي كه در مسجد مشغول عبادت (اعتكاف) بود، كفشهاي خود را به پا كرد. من گفتم اي فرزند رسول خدا مگر فراموش كرديد كه در حال اعتكاف هستيد (و نبايد از مسجد خارج شد)؟ فرمود:

فراموش نكرده ام اما از پدرم شنيده ام كه رسول الله مي فرمود: كسي كه در بر آوردن حاجت برادر مسلمان خود بكوشد ، مانند كسي است كه نه هزار سال ، روز را به روز و شب را به عبادت مشغول بوده است.

 پی نوشت:

روايتها و حكايتها ص 122 - داستانهاي پراكنده 2/152

منبع:جام