عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدیددر بزرگی و منزلت شب قدر همین بس که قرآن، این سرچشمه دانش ها، بهار دلها، درمان دردها، زداینده تیرگی ها و محکم ترین سند معرفت در این شب بر پیامبر اسلام (ص) نازل شده است.
قرآن، همان پیام جاودانه برای بشر است که همواره بر معبر تاریخ همچون مشعلی فروزان می درخشد و آدمی را تا پایان دنیا به سرمنزل مقصود والا رهنمون می سازد.
قرآن، درخشانترین و زیباترین تابلویی است که صفات جمال و جلال حق را به تصویر کشیده و پربرکت ترین مائده آسمانی است که برای زمینیان پهن شده است تا همگان به میزان درک خود از آن برگیرند.
این کتاب آسمانی سراسر بشارت برای پاکان و مومنین، اندرز برای خلایق، تذکر برای غافلان و هشدار به کژروان و اخطار به گناهکاران است و کلاماتش آنچنان والاست که فقط پیراسته دلان از این عظمت بهره می گیرند.
قرآن حقیقتی خاموش است که از وقایع گذشته، حال و آینده سخن می گوید، هم ژرف اندیشان را در خود فرو می برد و هم با عامیان به گفتگو می نشیند و همگان پاسخ تمام سوالات خود را در این کتاب عظیم می یابند.
و این موهبت الهی با 114 سوره پندآموز در شب قدر بر پیامبر خدا (ص) نازل شد، عبادت در این شب معادل بیش از هزار ماه است و همه خیرات و برکات الهی در این شب بر بندگان خداوند فرود می آید.
در شب بزرگ قدر، مومنین در خلوتگاه خود شب زنده داری می کنند، قرآن بر سر می گذارند و احیا می دارند، دعای جوشن کبیر می خوانند و از پروردگار طلب رهایی از عذاب آتش می کنند.
در دعای جوشن کبیر 99 اسم خداوند ذکر می شود که هر کس او را در شب قدر به این نامها بخواند، دعایش مستجاب می شود و هر کس این القاب را شماره کند اهل بهشت می گردد و از غذاهای بهشتی تناول خواهد کرد.
ذکر و یاد خدا و تکرار القابش در شب قدر و اشک ریختن به سبب غفلت هایی که از یاد معبود شده است، هر گونه آلودگی و ناپاکی را از دل آدمی می زداید و مانند حصاری، حافظ و نگهبان او در برابر گناهان است.
قدر، سه شب است و بهترین فرصت برای آدمی تا خوبیها را جایگزین بدیها، صلح و صفا را جایگزین اختلاف، احسان را جایگزین ظلم و جور، نیکی به والدین را جایگزین عاق والدین و صله رحم را جایگزین قطع رحم کند.
شایسته است در این سه شب بزرگ با دادن صدقه به مستمندان برای آبادانی خانه آخرت خود قدمی برداریم، مهربانی را جایگزین تندخویی در رفتار با دیگران نماییم و با انجام اعمال نیک، نام نیکو از خود به یادگار بگذاریم.
احیا و شب زنده داری در شبهای قدر ناممان را در دفتر اسامی نیک بختان ملائکه ثبت می کند، آتش جهنم را بر ما حرام می سازد، بهشت را بر ما واجب می کند و فرصت همنشینی با ائمه اطهار (ع) و بهترین بندگان خداوند را برایمان مهیا می سازد.
رمضان سراسر برکت و رحمت است که این برکت در شبهای قدر چندین برابر می شود و اگر فرصت بهره گیری از برکات این شب بزرگ را از دست بدهیم شاید تا سال دیگر و رمضان دیگر فرصتی برای جبران گناهان نیابیم و بدون توشه راهی آخرت شویم.
امشب نخستین شب قدر است، 9 هزار و 800 مسجد در خراسان رضوی و حرم منور و مضجع ثامن الحجج، حضرت علی بن موسی الرضا (ع) در مشهد آماده مهمانان خداوند در این شب بزرگ هستند.
شب زنده داری در حرم قدسی حال و هوای وصف ناپذیری دارد، همگان آرزوی داشتن احیا برای ساعتی در کنار بارگاه منور رضوی دارند، در شبهای قدر همه رواق ها و صحن های حرم و حتی خیابان های اطراف مملو از جمعیت می شود و آنان که توفیق شب زنده داری در حرم را بدست نیاورند از رسانه های صوتی و تصویری از این مراسم بهره می گیرند.
باشد که در این شبهای عزیز فرصتی را به عبادت خداوند و طلب عفو از گناهان اختصاص دهیم و آیینه دل را از زنگار هوا و هوس بشوییم و قدر و منزلت شبهای عزیز قدر را ارج نهیم
منبع:قدس
همۀ اینها خوب است، یعنی پرهیز از همین لذّات و تمتعّات دنیوی در حدّ اعتدال، اگر به حدّ افراط نرسد ،فی نفسه بسیار خوب است. لکن یک ورع هست که از همۀ اینها بالاتر است و آن، ورع از محارم الله است، ورع از گناه. بعضیها مستحبات را بجا می آورند، واجبات را بجا نمی‌آورند! از بعضی از مکروهات صرف نظر می کنند، اما از برخی از محرمات اجتناب نمی‌کنند. این چه فایده ای دارد؟ پس از همۀ ورع‌ها مفیدتر، از همۀ اجتناب‌هایی که انسان می تواند بکند و فضیلت هم دارد ـ بسیاری از این اجتناب ها دارای فضیلت است، برگزیدگان، اولیاء و اصفیاء از اینها اجتناب‌ها می‌کردند ـ آنچه از همۀ اینها نافع تر و سودمندتر است، اجتناب از گناه است، و الا اگر ورع های دیگر را انجام دادی اما از محارم الله تورّع نکردی، آنها به دردت نمی خورد، یا اصلاً نافع نیست، یا بسیار کم نفع و کم فایده است.
آنچه در حوادث دنیا مشاهده میکنید، از میان آنها می‌توانید دلائلی را علیه دنیا پیدا کنید، و تنبیهی پیدا کند. دگرگونیِ روزها؛ یومٌ لک و یومٌ علیک. دگرگونی‌هایی در دنیا مشاهدِه می کنید، از بیماری و صحّت، ذلتّ و عزّت، فقر و غنی، اینها تغیرّات دنیاست، پس نمیِ‌شود به آن اطمینان کرد.
ورع یعنی: حالت خویشتنداری و پرهیز، خویشتنداری و پرهیز فی نفسه حالتِ خوبی برای انسان است، که انسان رفتار و عملِ عادیِ زندگی اش تابع هوی و هوس نباشد، بتواند در مقابل خواهش ها و هوس ها خویشتن داری کند؛ در مقابلِ خشمِ خودش خویشتنداری کند، در مقابل محبتّ زیاد خویشتن داری کند.
شما اگر در مقابل دیگرانِ تواضع کنید، دیگران با این چشم به شما نگاه می کنند که: انسانِ متواضعی است. اگر تکبر بورزید، با این چشم نگاه می کنند که: انسان متکبرّی است. معلوم است که همۀ آدمهای عالم از انسان متواضع بیشتر خوششان می آید تا انسان متکبرّ. اگر خُلق را به معنای وسیعِ آن بدانیم ،یعنی اخلاق حسنۀ انسانی مثلاً: آدمِ صبوری باشد، آدم شکوری باشد ،آدم کریم و بخشنده ای باشد و هلمّ جرّا، اگر به این معنا هم بگیریم نیز همینطور است.