رایة الهدی

آیت الله بهجت نادره دوران و سید بن طاووس زمان ما بود

حجت الاسلام والمسلمین محمد روحی، از شاگردان برجسته مرحوم آیت الله العظمی بهجت،  با اشاره به این که با توجه به روایات معصومین(ع) قطعاً این مجلس رشک آسمانیان است، اضافه کرد: بر مبنای روایات هنگامی که در زمین از صالحان و پاکان یاد می شود، رحمت خداوند نازل می شود. مرحوم آیت الله العظمی بهجت مصداق روایت «من یذکّرکم الله رؤیته» بود و انسان با دیدن ایشان به یاد خداوند می افتاد.
 
شاگرد آیت الله العظمی بهجت ادامه داد: در حدود 25 سالی که با ایشان بودم، تنها یکبار درباره خود چیزی گفت آن این بود که روزی درباره آیت الله نائینی گفت: ایشان نه نتها در فقه و اصول مشهور هستند، بلکه در مقامات عالیه انسانی نیز بسیار شخص والایی هستند و بنده حتی قبل از زمان تکلیف در نماز ایشان شرکت می کردم و چیزهایی می دیدم.
 
وی عنوان کرد: آیت الله العظمی بهجت شخصیتی بی بدیل، نادره دوران و سید بن طاووس زمان ما بود و هم چنان که سید بن طاووس از علمای بزرگ تشیع است که کسی نتوانسته بر ایشان ایراد بگیرد و پیوسته امام(عج) را ملاقات می کرده اند و آیت الله العظمی بهجت نیز چنین شخصی بود و ما حق داریم بگوییم که با رفتن ایشان در واقع سید بن طاووس دوران از دست ما رفته است.
 
این استاد حوزه و دانشگاه آیت الله بهجت را شخصیتی شکور و سپاسگذار خواند و عنوان کرد: روزی ایشان گفت که از زمان کودکی تا به حال تمام پزشکانی را که بدان ها مراجعه کرده ام، نامشان را به یاد دارم و برایشان دعا می کنم، روحیه اش آن بود که با تصرف معنوی خودی ها را جلب می کرد و غیرخودی ها را می پراند! چشم برزخی برای ایشان نه کرامت، بلکه تنزل بود؛ برزخ عالم بلافاصله پس از عالم ماده است و ایشان در عوالم توحیدی بالاتری سیر می کرد.
 
وی با اشاره به این که مرحوم آیت الله العظمی بهجت چون انانیتی در خود باقی نگذاشته بود، یاد او در واقع یاد خداست، تصریح کرد: پیشگویی های اولیاء نه از باب کرامت، بلکه از باب تفرّس است و آیت الله العظمی بهجت دائماً متصل به حق بود و به نور الهی می دید؛ به خلاف عرفان های وارداتی، عرفان جهله صوفیه، عرفان های هند و چین و اروپا و آمریکا که بازار پول، مقام، نام یا سکس است.
 
حجت الاسلام روحی ادامه داد: راه رسیدن به این مقامات والا از قول خود ایشان نماز اول وقت و ترک معصیت بود، البته به شرطی که از سر شور و شوق و با توجه (و نه از روی عادت) و تنها برای خدا باشد. هم چنان که از شهید مطهری نقل شده که روزی به مرحوم حداد گفته بود که در نماز به معانی کلمات توجه می کنم و ایشان وی را گفته بود که: پس کی به خدا توجه می کنی؟! و علامه طباطبایی نیز در رسالة الولایة آورده است که هرچه را واسطه کنی که به وسیله آن خدا را پرستش کنی، در واقع آن را پرستیده ای!
 
وی با اشاره به نقش و تأثیر مرحوم آیت الله بهجت در مسائل سیاسی عنوان کرد: برخی گمان می کنند که ایشان منزوی بوده و در امور سیاسی دخالت نمی کرده اند؛ اما ایشان گرچه وقت ملاقات به راحتی نمی دادند، اما با کمترین وقت بیشترین ارتباط با مسئولین را داشتند و از مقام معظم رهبری تا مسئولین معمولی، همه را، هرچند بسیار کوتاه، ملاقات کرده و توصیه های لازم را بدیشان می کردند؛ ایشان سیاسی ترین شخص بود، اما نمی خواست سیاست زده باشد و اخبارش منعکس شود.
 
این استاد دانشگاه توصیه به وحدت را از دیگر ویژگی های مرحوم آیت الله العظمی بهجت خواند و ادامه داد: ایشان می گفت: کاش در تنازعات سیاسی، علما در مسائل اختلافی یک جا جمع می شدند تا خدواند راه حل اختلاف را به دل یکی از آنان می انداخت و اگر یک بار به نتیجه نرسیدند، دوباره جمع می شدند، بدان امید که خداوند عنایت کند تا حل اختلاف شود.
 
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اهتمام و روحیه مهر و ترحم آیت الله بهجت نسبت به کوچکترین حوادث عالم اسلام خاطرنشان کرد: ایشان همواره به روایت «من اصبح و لم یهتم بامور المسلمین فلیس بمسلم» اشاره می کرد؛ عرفان ایشان عرفانی با ویژگی توجه به خدا و تن بلاکش داشتن بود؛ همه جانبه نگری، همواره به فکر دیگران بودن و خود را ندیدن از جمله ویژگی های بارز ایشان بود.

منبع:پایگاه اطلاع رسانی حوزه