رایة الهدی

"ترس" و "ترسو بودن" خصوصیتی است که در وجود هر کس باشد مشمئز کننده و عذاب اور است، مخصوصا اگر سنی از انسان گذشته باشد. در احادیث اسلامى نکوهش از این رذیله اخلاقى بازتاب گسترده اى دارد از جمله:

 

1ـ امام باقر(علیه السلام) مى فرماید: «لاَیَکُونُ الْمُۆْمِنُ جَبَاناً وَ لاَحَریِصاً وَ لاَشَحِیحاً؛ انسان با ایمان نه ترسوست و نه حریص و نه بخیل»!(بحارالانوار، جلد 72، صفحه 301)از این تعبیر به خوبى استفاده مى شود که «ترس» و «حرص» و «بخل» با روح ایمان سازگار نیست، چرا که مۆمن، متّکى به خداست، و آن کس که چنین تکیه گاهى دارد ترسى به خود راه نمى دهد، و بخیل و حریص نیست زیرا او به فضل و کرم الهى امیدوار مى باشد، و با این حال حرص و بخلى به او راه نمى یابد.